صدای ماندگار کشورمان در این گفت‌وگو از شاعران معاصری چون جلال آل احمد، هوشنگ ابتهاج و حسین منزوی یاد کرد؛ از وداع دردناک با آل‌احمد گفت، اهمیت جایگاه استادی ابتهاج را یادآور شد و شعری از دوستش حسین منزوی را با صدای ناب خود دکلمه کرد.
این هنرمند ابتدا از علایق خود سخن گفت؛ عشق به رادیو و ادبیات که همچنان با جدیت پس از سالها آن را ادامه می‌دهد. سپس به حرف‌هایش چنین اضافه کرد: ادبیات عشق اول زندگی‌ام و رادیو عشق دوم من است؛ چون به هر حال این دو مقوله کاری نیست که بی‌عشق بتوان انجام داد. اگر با عشق باشد خوب از آب درمی‌آید اگر نه، باری به هر جهت و انجام وظیفه باشد، بی‌معنا خواهد بود. من علاقه‌مندانه هر دو کار را انجام می‌دهم و خوشحالم طی ۳۰ سال این دو مقوله را انجام دادم.
رضوی درباره اینکه آیا در زندگی شما به غیر این دو، علاقه و عشق دیگری وجود دارد؟ توضیح می‌دهد: حالا که صحبت از عشق به میان آمد باید عشق و علاقه به همسرم را هم یادآوری می‌کنم که جای گله نماند.
با رفتن جلال آل احمد خیلی ناراحت شدم/ آقای ابتهاج مشوق ما بودند
این گوینده رادیو در پاسخ به اینکه با رفتن چه کسی از دنیای ادبیات بیش از همه ناراحت شده است؟ می‌گوید: با رفتن جلال آل احمد خیلی ناراحت شدم. هر کدام از عزیزانی که از دست دادیم در زمان خودش به حد کافی من را ناراحت کردند. با کمال افتخار آثار آقای دکتر رضا براهنی را خواندم و همچنان علاقمندانه اگر موردی پیش بیاید حتما قرائت خواهم کرد. آقای حسین منزوی که از دوستان بسیار نزدیک من هم بودند و در روزگار حیاتشان سنوات زیادی را با هم گذراندیم و اوقات و خاطرات بسیاری را از ایشان دارم، یادش بخیر و خدا رحمتشان کند. آقای هوشنگ ابتهاج هم که جای خود دارد، ایشان استاد، پیشکسوت و مشوق ما بودند.
حسین منزوی دوست و شاعر مورد علاقه من است
رضوی در پاسخ به اینکه علاقه دارد شعر کدام‌یک از شعرای معاصر با صدایش شنیده شود؟ می‌گوید: طبق معمول حسین منزوی؛ چون دوست و شاعر مورد علاقه‌ی من است. طبیعتا آثارش را دوست دارم و هرکجا مناسبتی پیش آمده حتما از شعرهای او قرائت کردم.
رضوی سپس شعر «شود تا ظلمتم از بازی چشمت چراغانی» از حسین منزوی را از حفظ دکلمه می‌کند.
«شود تا ظلمتم از بازی چشمت چراغانی، مرا دریاب ای خورشید در چشم تو زندانی
خوش آن روزی که بینم باغ خشک آرزویم را، به جادوی بهار خنده‌هایت می‌شکوفانی
بهار از رشک گل‌های شکرقند تو خواهد مرد، که تنها بر لب نوش تو می‌زیبد، گل افشانی
شراب چشم‌های تو مرا خواهد گرفت از من، اگر پیمانه‌ای از آن به چشمانم بنوشانی
یقین دارم که در وصف شکرخندت فرو ماند، سخن‌ها برلب «سعدی» قلم‌ها در کف «مانی»
نظر بازی نزیبد از تو با هر کس که می‌بینی، امید من! چرا قدر نگاهت را نمی‌دانی؟»
افتخار این را داشتم که ترجمه تمام قرآن را قرائت کنم
رضوی در ادامه گفت‌وگو با ایسنا درباره قرائت ترجمه فارسی قرآن کریم که با صدای او روایت شده است، می‌گوید: افتخار این را داشتم که ترجمه تمام قرآن را قرائت کنم؛ ترجمه آقای مسعود ریاعی که به نظر من فارسی‌ترین ترجمه است را انتخاب کردیم. البته ترجمه‌های دیگر هم در جای خود ارزشمند هستند اما این ترجمه خیلی فارسی است و تمام متن قرآن را با این ترجمه قرائت کردم.
این گوینده قدیمی رادیو در پاسخ به اینکه چقدر ترجمه فارسی قرآن در اشاعه فرهنگی دینی به نسل جوان می‌تواند تاثیرگذار باشد؟ می‌گوید: خیلی تاثیرگذار است و می‌تواند به اشاعه درست معانی کمک کند. این کار برای من افتخاری بزرگ و کار ارزشمندی بود و زمانی که از من برای قرائت متن قرآن کریم دعوت شد با کمال میل و افتخار پذیرفتم و از بای بسم‌الله تا تای تمت این کار را از جان و دل ادامه دادم.
با گویندگی «مستند ایران» گویی بر نام همه شهرهای ایران بوسه می‌زنی
رضوی که «مستند ایران» به کارگردانی زنده‌یاد حمید مجتهدی را هم از سال‌های دور گویندگی کرده است، با یادی از این کارگردان فقید که در حوزه فیلمبرداری هوایی عنوانی جهانی داشت، چنین اظهار می‌کند: «مستند ایران» در جای خودش عرق ملی میهنی من را ارضاء کرد. چون تمام ولایت‌های ایران و تمام شهرستان‌های ایران طی این مستند معرفی شد و افتخار کمی نیست برای یک گوینده که با نام همه نقاط ایران آشنا شود، گویی که بر نام همه‌ی شهرستان‌ها بوسه می‌زنی و من به این کار مفتخر بودم.
او در پاسخ به اینکه آیا در روایت مستند ایران بر اساس خطه‌های مختلف کشور، نوع قرائتش را هم متفاوت کرده است؟ خاطرنشان می‌کند: روایت من در این مستند یکدست بود و باید این یکدستی رعایت می‌شد. همه را یکدست خواندم اما به هر حال با ولایات و شهرهای مختلف عواطف گوناگونی می‌جنبد و بر اساس همین عواطف شهرهای ایران را روایت می‌کردم گویی که نامشان را می‌بوسیدم و بیان می‌کردم و این برای یک گوینده افتخار بزرگی است.
در این بخش ویدئوی گفت‌وگو با بهروز رضوی را مشاهده می‌کنید:
به استفاده از صدایم در هوش مصنوعی اصلا رضایت ندارم
رضوی درباره نگاهش به هوش مصنوعی هم تاکید می‌کند که این روزها دغدغه‌ی برخی گویندگان و دوبلورها شده و در پاسخ به اینکه اگر روزی متوجه شود از صدایش استفاده شده، چه واکنشی خواهد داشت؟ چنین می‌گوید: متاسفانه این اتفاق در مورد صدای من هم صورت گرفته که خیلی رضایت‌بخش هم نیست و نباید هم این کار را بکنند. چون آن صدایی که با هوش مصنوعی صورت می‌گیرد آن حسی که باید داشته باشد را ندارد و فقط صداست و اگر آن عبارات را قرار بود خودم بگویم حتما به صورت بهتری می‌گفتم و من هم اصلا به استفاده صدایم در هوش مصنوعی رضایت ندارم ولی چه کاری می‌شود کرد وقتی استفاده می‌شود؟
نگاه بهروز رضوی به بازیگری
بهروز رضوی که در برخی آثار سینمایی و تلویزیون و همچنین آثار شبکه نمایش خانگی به عنوان بازیگر حضور داشته است، درباره این اعتقاد که حضور یک گوینده در تصویر منجر به بر هم ریختن تصویر ذهنی مخاطب می‌شود، اظهار می‌کند: اگر این حضور به صورت یکدست ارائه شده باشد اشکالی ندارد اما گه‌گاهی بعضی از این جایگزینی‌ها خیلی صورت دلچسبی ندارد. این اواخر خیلی کم بازی کردم و فقط سریال «گناه فرشته» بود که در کنار آقای شهاب حسینی حضور و افتخار همکاری با عوامل این سریال را داشتم.
این گوینده که خود دارای شخصیت کاریزماتیکی است، درباره نقش‌هایی که تاکنون آنها را ایفا کرده و انتخاب می‌کند، از جمله نقشش در گناه فرشته که آن هم شخصیت قدرتمندی بود، اظهار می‌کند: عرصه‌ی خودِ نقش کافی است که با آن آمیخته شوی تا کار، خوب از آب دربیاید. در غیر این‌صورت، کار، شیر بی‌یال و دمی خواهد بود؛ البته خوشحالم که توانستم در وُسع و توان خودم، به خوبی از عهده نقش بربیایم.
رضوی در پاسخ به اینکه با چه نقشی دوست داشته مقابل دوربین قرار بگیرد که اتفاق نیفتاده است؟ اظهار می‌کند: از آنجا که در زمینه بازیگری من هنوز آماتور هستم و خودم را بازیگر نمی‌دانم، ایفای همه نقش‌ها برایم دلپذیر و دوست‌داشتنی است.
بهروز رضوی در ۷۷ سالگی هنوز هم به رادیو می‌رود
در ادامه گفت‌وگو با ایسنا بهروز رضوی از رادیو که عنوان کرده بود عشق دومش است، می‌گوید.
وقتی از او درباره سنش می‌پرسیم می‌گوید که ۷۷ ساله است؛ سپس درباره فعالیتش در «کتاب شب رادیو» و پلی که در رادیو و ادبیات ایجاد کرده و تداوم این حضور که با چه انگیزه‌ای است؟ توضیح می‌دهد: رادیو جای بسیار مناسبی برای مطرح شدن کتاب است و از آنجا که من علاقه‌مند به کتاب هستم و عشقم کتاب است خود به خود این جایگاه مناسب را قدر می‌دانم و خیلی خوب است که رادیو هست و آدم می‌تواند کتاب‌های گوناگون در ژانرهای مختلف ارائه دهد؛ از ادبیات گرفته تا تاریخ و جغرافیا و از آنجا که رادیو ارتباط خوبی با شنوندگان دارد و خوشبختانه مردم با رادیو رابطه خوبی دارند، این رابط کمک می‌کند در این بستر بتوانیم کتاب را مطرح کنیم و به گوش شنوندگان و طالبان کتاب برسانیم.
چرا بهروز رضوی دوبلور نشد؟
بهروز رضوی سپس در این گفت‌وگو با این جمله مواجه می‌شود که در این سالها هیچگاه تلاش نکرده است که خود را به عنوان یک دوبلور معرفی کند که تایید می‌کند و درباره علتش هم توضیح می‌دهد: من در گویندگی آقای ۱۰۰ درصد هستم اما در دوبله ، ۵۰ درصد از توانایی‌ام نشان داده می‌شود؛ چراکه ۵۰ درصد دیگر تصویر است؛ بنابراین گویندگی را ترجیح می‌دهم.
به جوان‌ها توصیه نمی‌کنم، توصیه من به مدیران است
حضور بهروز رضوی در ایسنا با همراهی محمدباقر رضایی ـ سردبیر برنامه‌های ادبی رادیو ـ اتفاق افتاد. رضوی در پاسخ به این پرسش رضایی که آیا در رادیو، جایگزینی را برای خود متصور می‌شود، می‌گوید: در رادیو، جوان‌های بااستعداد زیاد داریم فقط امیدوارم به کاری که انجام می‌دهند علاقه داشته باشند؛ چراکه در کارهای ما اگر علاقه نباشد، کار تبدیل به شیر بی یال و دمی می‌شود که فقط همه را به دردسر می‌اندازد.
این گوینده باسابقه سپس با این پرسش مواجه می‌شود که برای جوان‌ها چه توصیه‌ای برای ماندگاری در هنر گویندگی دارد؟ که پاسخ می‌دهد: من به جوان‌ها توصیه نمی‌کنم؛ جوان‌ها همه خوب هستند. توصیه من به مدیران است؛ از آنها می‌خواهم از آدم‌هایی مثل ما حمایت کنند. چون آدم‌هایی مثل ما کم پیدا می‌شود که کارش را درست و صمیمانه و عاشقانه انجام دهند و با وجود دستمزد اندک بازهم کار کنند. وظیفه من به عنوان یک گوینده این است که کارم را درست انجام دهم اما اگر شرایط مناسب باشد طبیعتا من هم می توان وقت بیشتری بگذارم و انتظارم از شغلم برآورده شود. دستمزدهای رادیو کفاف نیازهای زندگی ما را نمی‌دهد. من گوینده رادیو در کنار گویندگی چه کاری انجام دهم که بتوانم مخارج زندگی‌ام را تامین کنم؟!
محمدباقر رضایی ـ سردبیر «کتاب شب» رادیوتهران ـ سپس از عشق و علاقه و تعهد بهروز رضوی به کارش می‌گوید و راز ماندگاری و محبوبیت «کتاب شب» رادیو را همراهی این گوینده برجسته عنوان می‌کند. رضوی هم در این زمینه اضافه می‌کند: اگر این برنامه، مهم نبود ۳۰ سال دوام نمی‌آورد. ۳۰ سال عمر کمی نیست. کتاب شب رادیو در این ۳۰ سال جایگاهش را حفظ کرده است و بر تعداد شنوندگان ما افزوده شده است که کم نشده.
سردبیر «کتاب شب» رادیو سپس درباره ویژگی‌های شخصیتی و حرفه‌ای بهروز رضوی می‌گوید: برایم عجیب است اما من نیمه شب هم که با استاد تماس می‌گیرم ایشان پاسخگو هستند. اگر هم جواب ندهد چند دقیقه بعد زنگ می‌زند. من حس می کنم اگر ۵۰ سال هم با آقای رضوی کار کنم، هیچگاه به اختلاف نمی‌رسیم. در حال حاضر مدیران رادیو لذت می‌برند که یک برنامه رادیویی اینچنین ۳۰ سال دوام آورده است. و راز این ماندگاری، محبت و همراهی است که بینمان ـ آقای رضوی به عنوان استاد و ما به عنوان شاگردانش ـ شکل گرفته است. من به عنوان نویسنده وقتی در حال نگارش برنامه هستم، در نظر دارم که این جملات را آقای رضوی می‌خواند پس تمام تلاشم را می‌کنم که اشتباهی ننویسم. البته گاهی هم اگر اشتباه بنویسیم ایشان تصحیح می‌کنند.
انتهای پیام
